Το Πάσχα Έφτασε, Όσο Για Την Ανάσταση....



δεν βλέπω φως! Αν και στο blog δεν συνηθίζω να γράφω ιστορίες της καθημερινότητας που συναντώ μπροστά μου γενικά όταν συναναστρέφομαι με τους ανθρώπους γύρω μου. Όμως λόγω της εορταστικής περιόδου θα ήθελα να αναλογιστούμε, όχι απλά ως άνθρωποι αλλά ως ανθρωπότητα ορισμένα... ας πούμε θεματάκια.
Ολοένα και περισσότερο αρχίζω με βεβαιότητα πλέον να πιστεύω πως η ανθρωπότητα αντί να προχωρά μπροστά, κάθε δευτερόλεπτο που περνά κάνει κι ένα βήμα προς τα πίσω.
Κι έχω την φίλη αστρολόγο κάθε φορά να μου λέει ότι έτσι είναι όταν ζούμε ανάμεσα σε δύο εποχές. Βλέπεις κάθε φορά της λέω το εξής:
"Πως γίνεται, αυτή η εποχή που ζούμε, να είναι η εποχή του Υδροχόου;"
 Που πήγε η ανθρωπιά μας; Μήπως δεν είχαμε ποτέ; Κι αν είχαμε έστω και λίγη γιατί εξαφανίστηκε κι αυτή;
Σήμερα που γράφω αυτές τις γραμμές (εσείς θα τις διαβάσετε Μ. Παρασκευή καλώς εχόντων των πραγμάτων), άκουσα δύο καταστάσεις από δύο διαφορετικά πρόσωπα. Και οι δύο περιπτώσεις έχουν να κάνουν με το θέμα των ημερών και τους ηλικιωμένους ανθρώπους.
Στην πρώτη περίπτωση ένας παππούς 89 ετών. Μόνος, αφού χήρεψε νωρίς. Θα μείνει ολομόναχος τις γιορτές γιατί η κόρη θα πάει τριήμερη εκδρομή για το Πάσχα κι ο γιος του, ενώ του έταξε στην αρχή τραπέζι το μεσημέρι της Κυριακής του Πάσχα μετά το πήρε πίσω. Βλέπεις θα πάει κι αυτός εκδρομή. Η κυρία που προσέχει τον παππού, όπως είναι λογικό θα κάνει ΠΣΚ με την οικογένειά της.

Στην δεύτερη περίπτωση, ίσως και πιο τραγική. Ένας παππούς 90 ετών έχει μπει από μέρες σε νοσοκομείο λόγω χαμηλού αιματοκρίτη κι αφού του δώσανε αίμα και πλέον μπορούσε να πάει σπίτι του ο άνθρωπος, αντιθέτως δεν προβλέπεται να κάνει Πάσχα σπίτι του. Όπως είπε και η νοσηλεύτρια που του κάνει παρέα, γιατί βλέπεις τα παιδιά του ούτε να τον επισκεφθούν.... "Παρκάρανε τον παππού στο νοσοκομείο για να κάνουν διακοπές το Πάσχα".

Αν είναι ποτέ δυνατόν!!!!!!!!
Κι όμως, το άκουσα με τα ίδια μου τα αφτιά και πάλι δεν μπορώ να το χωνέψω! Ούτε στοιχειώδη ανθρωπιά, όχι μόνο για τον συνάνθρωπό, αλλά ούτε και για τον δικό μας άνθρωπο δεν έχουμε! Φυσικά δεν μιλάμε για ενσυναίσθηση, από αυτή, ορισμένοι ούτε που γνωρίζουν τι σημαίνει η λέξη! Διότι όποτε αναφέρω την λέξη ενσυναίσθηση, οι περισσότεροι με ρωτάνε τι σημαίνει....
Με όλα αυτά λοιπόν, πως μπορούν ορισμένοι να κάνουν Ανάσταση; Πραγματικά αν με ρωτούσατε, τι πιστεύω για την Ανάσταση και τα πάθη του Χριστού θα σας έλεγα το εξής:

Πιστεύετε πως άλλαξε η ανθρωπότητα; Αν μπαίνατε στην θέση του και βλέπατε τους εαυτούς σας από 'κει ψηλά, μέσα από τα μάτια του, τι γνώμη θα σχηματίζατε; Πιστεύετε πως η ανθρωπότητα άξιζε τις θυσίες και τα θαύματά του;

Αν θέλετε να σας απαντήσω, θα σας πω πως τίποτα δεν άλλαξε αυτά τα 2000 χρόνια. Η ανθρωπότητα και ο άνθρωπος παρέμεινε το ίδιο, στενόμυαλος, παρτάκιας, εγωιστής, συμφεροντολόγος και καλοπερασάκιας. Όλα λοιπόν ήταν μάταια και χαμένα!

Κι έχω την φίλη αστρολόγο να μου λέει ότι κάποτε αυτό θα αλλάξει. Χμ, Ιχθύς η αστρολόγος, ονειροπόλα και εκτός πραγματικότητας!
Φαντάζομαι σας έκανα την καρδιά περιβόλι Πασχαλιάτικα όμως καλό είναι μέρες που είναι, να δούμε και να αναλογιστούμε τα ελαττώματα μας συλλογικά κι όχι μόνο το πως θα καλοπεράσουμε αγνοώντας το τι συμβαίνει γύρω μας.
Λυπάμαι, αλλά προσωπικά δεν μπορώ να γιορτάσω γνωρίζοντας πως κάποιοι μένουν μόνοι τις γιορτές, περιμένοντας τους δικούς τους ανθρώπους και στο τέλος να μένουν μόνοι. Το θεωρώ υποκρισία και πολύ εγωιστικό!
Το Πάσχα έφτασε, αλλά Ανάσταση.... δεν βλέπω!

"Γιατί οι άνθρωποι σύντροφε, ζουν από την στιγμή που βρίσκουν μια θέση στη ζωή των άλλων."
 Τάσος Λειβαδίτης

P.S. Καλή Ανάσταση, με υγεία και φως στις ψυχές μας!

2 σχόλια:

  1. Καλή σου μέρα Νίκη μου γλυκιά μου.
    Τρομερά τα όσα γράφεις. Με συγκλώνησε η περίπτωση των δύο ηλικιωμένων. Μα καλά αυτά τα παιδιά δεν μπορούν να σκεφτούν τι έχουν κάμει αυτοί οι γονείς γι΄αυτά; Τι να πω.
    Καλή μου να σου ευχηθώ να έχεις καλή Ανάσταση κι΄ένα όμορφο Πάσχα.
    Φιλάκια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ μου φίλε Ντένη, σχεδόν επι καθημερινής βάσης έρχομαι σε επαφή με τέτοιες καταστάσεις και η αλήθεια είναι ότι με θλίβει πολύ αυτό! Δυστυχώς αυτά τα... "παιδιά" είναι άνω των 40 ετών και είναι και τα ίδια γονείς μάλιστα!
      Γι'αυτό δεν πάμε μπορστά, γιατί ο καθένας κοιτάει το προσωπικό του συμφέρον κι ας πατάει επί πτωμάτων.
      Ελπίζω η Ανάσταση να φέρει φως στις ψυχές και τα μυαλά όλων!
      Καλή Ανάσταση καλέ μου φίλε και καλό Πάσχα!
      Φιλιά πολλά σε σένα και την οικογένειά σου, εύχομαι να περάσετε υπέροχα!

      Διαγραφή

Νίκη Γιαννουλίδου. Από το Blogger.